goell
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | goell |
| Adoucissante | cʼhoell |
| Durcissante | koell |
goell \ˈɡoː.ɛl\ masculin
- (Boulangerie) Levain, levure.
E-barzh ur gastelodenn, lakait un hanter lur bleud, ur meudad holen, un hanter pakad goell (levure alsacienne) hag un tammig amanenn, war-dro 100 gramm.
— (Maijob, Kegin hag all..., in Arvor, no 104, 10 janvier 1943, page 4)- Dans une casserole, mettez une livre de farine, une pincée de sel, une demi paquet de levure (levure alsacienne) et un peu de beurre, environ 100 grammes.
Un tamm gôell a lak an toaz a-bezh da dreiñ.
— (An testamant nevez II, traduit sous la direction de Maodez Glanndour, Al Liamm, 1971, page 441)- Un peu de levain suffit pour que toute la pâte fermente.
Dérivés
- bara goell
- dicʼhoell
- goelladur
- goellañ
- goellenn
- goeller
- goellet
- goell-bier
- goell-laezh
- goell-toaz
- laezh goell
- skod goell
Anagrammes
Voir aussi
- goell sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 276b