genitus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | gĕnĭtŭs | gĕnĭtūs |
| Vocatif | gĕnĭtŭs | gĕnĭtūs |
| Accusatif | gĕnĭtum | gĕnĭtūs |
| Génitif | gĕnĭtūs | gĕnĭtuum |
| Datif | gĕnĭtūi ou gĕnĭtū |
gĕnĭtibus |
| Ablatif | gĕnĭtū | gĕnĭtibus |
gĕnĭtŭs \Prononciation ?\ masculin
- Procréation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | genitus | genită | genitum | genitī | genitae | genită |
| Vocatif | genite | genită | genitum | genitī | genitae | genită |
| Accusatif | genitum | genităm | genitum | genitōs | genitās | genită |
| Génitif | genitī | genitae | genitī | genitōrŭm | genitārŭm | genitōrŭm |
| Datif | genitō | genitae | genitō | genitīs | genitīs | genitīs |
| Ablatif | genitō | genitā | genitō | genitīs | genitīs | genitīs |
gĕnĭtus \Prononciation ?\ masculin
- Participe passé de gigno : Né de, issu de.
Quare et beatus Augustinus Spiritum quoque ipsum negat esse ingenitum sicut et genitum, ubi scilicet de incarnatione Domini disserens inter caetera meminit dicens Spiritum quoque Sanctum non ingenitum neque genitum, sed ex Patre Filioque procedentem.
- Pierre Abélard, Theologia christiana
Dérivés
- congenitus (« né avec »)
- ingenitus (« incréé »)
- primogenitus (« aîné, premier-né »)
- unigenitus (« unique (fils) »)
Références
- « genitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage