gema
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
gema féminin
- Poix, résine.
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan
Étymologie
- De l’espagnol yema.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| gema \Prononciation ?\ | gemes \Prononciation ?\ | 
gema [Prononciation ?] féminin
Synonymes
- deutoplasma
- rovell d’ou
- vitel
Espagnol
Étymologie
- Du latin gemma.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| gema [ˈxema] | gemas [ˈxemas] | 
gema [ˈxema] féminin
Prononciation
- Venezuela : écouter « gema [Prononciation ?] »
Indonésien
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
gema \Prononciation ?\
Synonymes
Dérivés
- bergema
- menggema
- menggemai
- menggemakan
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
gema
- Écho.
Étymologie
- Du latin gemma.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| gema \ˈd͡ʒemo̞\ | gemas \ˈd͡ʒemo̞s\ | 
gema [ˈd͡ʒemo̞] (graphie normalisée) féminin
- Gemme, pierre précieuse.
- Bourgeon, rejeton.
- Per aver frucha saborosa, cal empeutar gema domèrga sus tana caninosa. Aital se mesclan de sabas contràrias. — (Jean Boudou, Contes dels Balssàs, 1953 [1])- Pour avoir un fruit savoureux, il faut greffer un bourgeon cultivé sur une tige sauvage. Ainsi se mélangent des sèves contraires.
 
 
- Mettre une rallonge, épisser une corde.
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe gemer | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | que eu gema | 
| que você/ele/ela gema | ||
| Impératif | Présent | |
| (3e personne du singulier) gema | ||
Prononciation
- Lisbonne: \ʒˈe.mɐ\ (langue standard), \ʒˈe.mɐ\ (langage familier)
- São Paulo: \ʒˈɛ.mə\ (langue standard), \ʒˈɛ.mə\ (langage familier)
- Rio de Janeiro: \ʒˈɛ̃.mɐ\ (langue standard), \ʒˈɛ̃.mɐ\ (langage familier)
- Maputo: \ʒˈɛ.mɐ\ (langue standard), \ʒˈɛ.mɐ\ (langage familier)
- Luanda: \ʒˈe.mɐ\
- Dili: \dʒˈɛ.mə\
- Brésil : écouter « gema [Prononciation ?] »
Références
- « gema », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage