gackern
Allemand
Étymologie
- Origine probable à partir de l’onomatopée en gack, imitant les rumeurs d’une basse-cour.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich gackere |
| 2e du sing. | du gackerst | |
| 3e du sing. | er/sie/es gackert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich gackerte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich gackerte |
| Impératif | 2e du sing. | gackere! |
| 2e du plur. | gackert! | |
| Participe passé | gegackert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
gackern \ˈɡakɐn\ (voir la conjugaison)
- Caqueter.
Detlef kann ausgezeichnet Tierstimmen imitieren: Er gackert wie ein Huhn, schnattert wie eine Ente, wiehert wie ein Pferd oder bellt wie ein Hund.
- Detlef sait imiter les voix d’animaux excellemment : Il caquette comme une poule, nasille comme un canard, hennit comme un cheval ou aboie comme un chien.
- (Familier) Glousser.
Prononciation
- Berlin : écouter « gackern [ˈɡakɐn] »