Étymologie
- Apparenté au breton gour (« homme »), au latin vir (« homme »).
Nom commun
|
Singulier |
Pluriel |
| Non muté |
gŵr |
gwŷr |
| Lénition |
ŵr |
wŷr |
| Nasalisation |
ngŵr |
ngwŷr |
gŵr \ɡuːr\ masculin
- Homme.
Roedd y gŵr o dan amheuaeth o ddwyn.
- L’homme était soupçonné de vol.
- Époux, mari.
Ar ôl iddynt briodi, roeddent yn ŵr a gwraig.
- Après leur mariage, ils étaient mari et femme.