futurum

Étymologie

Du latin futurum.

Nom commun

futurum masculin

  1. Futur.

Latin

Étymologie

substantivation du participe du verbe sum  être »), avec le sens de « chose future ».

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif futurum futura
Vocatif futurum futura
Accusatif futurum futura
Génitif futurī futurōrum
Datif futurō futurīs
Ablatif futurō futurīs

futurum \Prononciation ?\ neutre 2e déclinaison

  1. Le futur, l'avenir, le destin.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Note : employé souvent au pluriel.

Forme de verbe

futurum \Prononciation ?\

  1. nominatif neutre singulier de futurus.
  2. vocatif neutre singulier de futurus.
  3. accusatif masculin et neutre singulier de futurus.

Références

Néerlandais

Étymologie

Du latin futurum.

Nom commun

futurum \Prononciation ?\

  1. Futur.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 55,0 % des Flamands,
  • 49,3 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]


Étymologie

Du latin futurum.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif futurum futura
Génitif futura futur
Datif futuru futurům
Accusatif futurum futura
Vocatif futurum futura
Locatif futuru futurech
Instrumental futurem futury

futurum \fʊtʊrʊm\ neutre

  1. (Grammaire) Futur.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Références