furcillatus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | furcillatus | furcillată | furcillatum | furcillatī | furcillatae | furcillată |
| Vocatif | furcillate | furcillată | furcillatum | furcillatī | furcillatae | furcillată |
| Accusatif | furcillatum | furcillatăm | furcillatum | furcillatōs | furcillatās | furcillată |
| Génitif | furcillatī | furcillatae | furcillatī | furcillatōrŭm | furcillatārŭm | furcillatōrŭm |
| Datif | furcillatō | furcillatae | furcillatō | furcillatīs | furcillatīs | furcillatīs |
| Ablatif | furcillatō | furcillatā | furcillatō | furcillatīs | furcillatīs | furcillatīs |
furcillatus \Prononciation ?\
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | furcillatus | furcillată | furcillatum | furcillatī | furcillatae | furcillată |
| Vocatif | furcillate | furcillată | furcillatum | furcillatī | furcillatae | furcillată |
| Accusatif | furcillatum | furcillatăm | furcillatum | furcillatōs | furcillatās | furcillată |
| Génitif | furcillatī | furcillatae | furcillatī | furcillatōrŭm | furcillatārŭm | furcillatōrŭm |
| Datif | furcillatō | furcillatae | furcillatō | furcillatīs | furcillatīs | furcillatīs |
| Ablatif | furcillatō | furcillatā | furcillatō | furcillatīs | furcillatīs | furcillatīs |
furcillatus \Prononciation ?\
Références
- « furcillatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage