fristú
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | fristú | fristuyú | fristutú |
| 2e du sing. | fristul | fristuyul | fristutul |
| 3e du sing. | fristur | fristuyur | fristutur |
| 1re du plur. | fristut | fristuyut | fristutut |
| 2e du plur. | fristuc | fristuyuc | fristutuc |
| 3e du plur. | fristud | fristuyud | fristutud |
| 4e du plur. | fristuv | fristuyuv | fristutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
fristú \frisˈtu\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « fristú [frisˈtu] »
Références
- « fristú », dans Kotapedia