franko
 : Franko
Espéranto
Étymologie
- Du français franc.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | franko \ˈfran.ko\ | frankoj \ˈfran.koj\ | 
| Accusatif | frankon \ˈfran.kon\ | frankojn \ˈfran.kojn\ | 
franko \ˈfran.ko\ mot-racine issu de l’Ekzercaro {1OA, fond. grâce à 8OA }
- Franc (monnaie).
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « franko [Prononciation ?] »
Voir aussi
- franko sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Références
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (vérifié)
- franko sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- franko sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine "frank" présente dans la 1a Oficiala Aldono de 1909 fondamentalisée par la 8a Oficiala Aldono (R de l’Akademio de Esperanto).
- Racine "-o" présent dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » ( de l’Akademio de Esperanto).
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
franko *\Prononciation ?\ masculin