frankieren
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich frankiere |
| 2e du sing. | du frankierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es frankiert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich frankierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich frankierte |
| Impératif | 2e du sing. | frankier frankiere! |
| 2e du plur. | frankiert! | |
| Participe passé | frankiert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
frankieren \fʁaŋˈkiːʁən\ (voir la conjugaison)
- Affranchir, timbrer (une lettre, un courrier).
Prononciation
- Berlin : écouter « frankieren [fʁaŋˈkiːʁən] »