fortuitus
Latin
Étymologie
- Dérivé de fors, avec le suffixe -itus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | fortuitus | fortuită | fortuitum | fortuitī | fortuitae | fortuită |
| Vocatif | fortuite | fortuită | fortuitum | fortuitī | fortuitae | fortuită |
| Accusatif | fortuitum | fortuităm | fortuitum | fortuitōs | fortuitās | fortuită |
| Génitif | fortuitī | fortuitae | fortuitī | fortuitōrŭm | fortuitārŭm | fortuitōrŭm |
| Datif | fortuitō | fortuitae | fortuitō | fortuitīs | fortuitīs | fortuitīs |
| Ablatif | fortuitō | fortuitā | fortuitō | fortuitīs | fortuitīs | fortuitīs |
fortuitus \Prononciation ?\
Références
- « fortuitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage