flatulieren
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
 
Verbe
| Mode ou temps  | 
Personne | Forme | 
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich flatuliere | 
| 2e du sing. | du flatulierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es flatuliert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich flatulierte | 
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich flatulierte | 
| Impératif | 2e du sing. | flatulier flatuliere!  | 
| 2e du plur. | flatuliert! | |
| Participe passé | flatuliert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
flatulieren \flatuˈliːʁən\ (voir la conjugaison)
Prononciation
- Berlin : écouter « flatulieren [flatuˈliːʁən] »