flammatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | flammatŭs | flammatūs |
| Vocatif | flammatŭs | flammatūs |
| Accusatif | flammatum | flammatūs |
| Génitif | flammatūs | flammatuum |
| Datif | flammatūi ou flammatū |
flammatibus |
| Ablatif | flammatū | flammatibus |
flammatŭs \Prononciation ?\ masculin 4e déclinaison
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | flammatus | flammată | flammatum | flammatī | flammatae | flammată |
| Vocatif | flammate | flammată | flammatum | flammatī | flammatae | flammată |
| Accusatif | flammatum | flammatăm | flammatum | flammatōs | flammatās | flammată |
| Génitif | flammatī | flammatae | flammatī | flammatōrŭm | flammatārŭm | flammatōrŭm |
| Datif | flammatō | flammatae | flammatō | flammatīs | flammatīs | flammatīs |
| Ablatif | flammatō | flammatā | flammatō | flammatīs | flammatīs | flammatīs |
flammatus \Prononciation ?\ ; première classe
- Participe passé de flammo.
Références
- « flammatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage