flammatus

Latin

Étymologie

Déverbal de flammo, dérivé de flammatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif flammatŭs flammatūs
Vocatif flammatŭs flammatūs
Accusatif flammatum flammatūs
Génitif flammatūs flammatuum
Datif flammatūi
ou flammatū
flammatibus
Ablatif flammatū flammatibus

flammatŭs \Prononciation ?\ masculin 4e déclinaison

  1. Action d'enflammer.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif flammatus flammată flammatum flammatī flammatae flammată
Vocatif flammate flammată flammatum flammatī flammatae flammată
Accusatif flammatum flammatăm flammatum flammatōs flammatās flammată
Génitif flammatī flammatae flammatī flammatōrŭm flammatārŭm flammatōrŭm
Datif flammatō flammatae flammatō flammatīs flammatīs flammatīs
Ablatif flammatō flammatā flammatō flammatīs flammatīs flammatīs

flammatus \Prononciation ?\ ; première classe

  1. Participe passé de flammo.

Références