flagrantní
Étymologie
- Du latin flagrans.
Adjectif
| nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
|---|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | ||||
| singulier | nominatif | flagrantní | |||
| vocatif | flagrantní | ||||
| accusatif | flagrantního | flagrantní | |||
| génitif | flagrantního | flagrantní | flagrantního | ||
| locatif | flagrantním | flagrantní | flagrantním | ||
| datif | flagrantnímu | flagrantní | flagrantnímu | ||
| instrumental | flagrantním | flagrantní | flagrantním | ||
| pluriel | nominatif | flagrantní | |||
| vocatif | flagrantní | ||||
| accusatif | flagrantní | ||||
| génitif | flagrantních | ||||
| locatif | flagrantních | ||||
| datif | flagrantním | ||||
| instrumental | flagrantními | ||||
flagrantní \ˈflaɡrantɲiː\ (comparatif : flagrantnější, superlatif : nejflagrantnější)
- Flagrant.
Dovedete si představit flagrantnější porušení zákona?
- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
- zřejmý (« évident »)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage