finitimus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | finitimus | finitimă | finitimum | finitimī | finitimae | finitimă |
| Vocatif | finitime | finitimă | finitimum | finitimī | finitimae | finitimă |
| Accusatif | finitimum | finitimăm | finitimum | finitimōs | finitimās | finitimă |
| Génitif | finitimī | finitimae | finitimī | finitimōrŭm | finitimārŭm | finitimōrŭm |
| Datif | finitimō | finitimae | finitimō | finitimīs | finitimīs | finitimīs |
| Ablatif | finitimō | finitimā | finitimō | finitimīs | finitimīs | finitimīs |
(suivi du datif)
fīnĭtĭmus \Prononciation ?\
Références
- « finitimus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « finitimus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage