fidelitat
Étymologie
- Du latin fidelitatem, accusatif de fidelitas.
Nom commun
fidelitat féminin
Catalan
Étymologie
- Du latin fidelitatem, accusatif de fidelitas.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| fidelitat \Prononciation ?\ |
fidelitats \Prononciation ?\ |
fidelitat féminin
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « fidelitat [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin fidelitatem, accusatif de fidelitas.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| fidelitat \fiðeliˈtat\ |
fidelitats \fiðeliˈtat͡s\ |
fidelitat \fiðeliˈtat\ (graphie normalisée) féminin
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- languedocien : [fiðeliˈtat]
- provençal : [fideliˈta]
- France (Béarn) : écouter « fidelitat [fiðeliˈtat] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Georges Castellana, Dictionnaire niçois-français, Serre, Nice, 1952