ferngucken
Allemand
Étymologie
- Composé de gucken avec la particule séparable fern-
Verbe
| Mode ou temps | Personne | Forme | 
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich gucke fern | 
| 2e du sing. | du guckst fern | |
| 3e du sing. | er/sie/es guckt fern | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich guckte fern | 
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich guckte fern | 
| Impératif | 2e du sing. | guck fern gucke fern! | 
| 2e du plur. | guckt fern! | |
| Participe passé | ferngeguckt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
ferngucken \ˈfɛʁnˌɡʊkn̩\ (voir la conjugaison)
Note : La particule fern de ce verbe est séparable. Comme telle, elle est déplacée à la fin de la phrase dans la plupart des cas. Dans le participe passé, le préfixe ge- s’intercale entre la particule fern et le radical du verbe.
Prononciation
- Berlin : écouter « ferngucken [ˈfɛʁnˌɡʊkŋ̩] »
- Berlin : écouter « ferngucken [ˈfɛʁnˌɡʊkn̩] »