felicitas
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe felicitar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (tú) felicitas | ||
felicitas \fe.liˈθi.tas\
- Deuxième personne du singulier (tú) du présent de l’indicatif de felicitar.
Prononciation
- Madrid : \fe.liˈθi.tas\
- Séville : \fe.liˈθi.tah\
- Mexico, Bogota : \fe.liˈsi.t(a)s\
- Santiago du Chili, Caracas : \fe.liˈsi.tah\
- Montevideo, Buenos Aires : \fe.liˈsi.tas\
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | felicitas | felicitatēs | 
| Vocatif | felicitas | felicitatēs | 
| Accusatif | felicitatem | felicitatēs | 
| Génitif | felicitatis | felicitatum | 
| Datif | felicitatī | felicitatibus | 
| Ablatif | felicitatĕ | felicitatibus | 
fēlīcĭtās \feː.ˈliː.ki.tas\ féminin
Références
- « felicitas », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe felicitar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| tu felicitas | ||
felicitas \fɨ.li.ˈsi.tɐʃ\ (Lisbonne) \fe.li.ˈsi.təs\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent de l’indicatif de felicitar.