felice
: Felice
Ancien français
Étymologie
- Du latin felix (« heureux »).
Adjectif
felice *\Prononciation ?\
Variantes
Dérivés
- feliser
Références
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
Italien
Étymologie
Adjectif
| Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|
| positif | |||
| Masculin et Féminin |
felice \fe.ˈli.t͡ʃe\ |
felici \fe.ˈli.t͡ʃi\ | |
| superlatif absolu | |||
| Masculin | felicissimo \fe.li.ˈt͡ʃis.si.mo\ |
felicissimi \fe.li.ˈt͡ʃis.si.mi\ | |
| Féminin | felicissima \fe.li.ˈt͡ʃis.si.ma\ |
felicissime \fe.li.ˈt͡ʃis.si.me\ | |
felice \fe.ˈli.t͡ʃe\ masculin et féminin identiques
Dérivés
Prononciation
- \fe.ˈli.t͡ʃe\
- Milan (Italie) : écouter « felice [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes