fawn
Anglais
Étymologie
- De l’ancien français faon.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| fawn \fɔːn\ ou \fɑn\ |
fawns \fɔːnz\ ou \fɑnz\ |
fawn \fɔːn\ (Royaume-Uni), \fɔn\, \fɑn\ (États-Unis)
- Faon.
Vocabulaire apparenté par le sens
Verbe
| Temps | Forme |
|---|---|
| Infinitif | to fawn \fɔːn\ ou \fɑn\ |
| Présent simple, 3e pers. sing. |
fawns \fɔːnz\ ou \fɑnz\ |
| Prétérit | fawned \fɔːnd\ ou \fɑnd\ |
| Participe passé | fawned \fɔːnd\ ou \fɑnd\ |
| Participe présent | fawning \ˈfɔː.nɪŋ\ ou \ˈfɑ.nɪŋ\ |
| voir conjugaison anglaise | |
fawn \fɔːn\ (Royaume-Uni), \fɔn\, \fɑn\ (États-Unis) intransitif
- Faire montre d’affection, tenter de faire plaisir
- Chercher à obtenir des faveurs par la flatterie ou par un comportement obséquieux
- Remuer de la queue de plaisir, pour un chien.