fartá
Étymologie
- Dérivé de fart (« séquence »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | fartá | fartayá | fartatá | 
| 2e du sing. | fartal | fartayal | fartatal | 
| 3e du sing. | fartar | fartayar | fartatar | 
| 1re du plur. | fartat | fartayat | fartatat | 
| 2e du plur. | fartac | fartayac | fartatac | 
| 3e du plur. | fartad | fartayad | fartatad | 
| 4e du plur. | fartav | fartayav | fartatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
- (2016) Séquencer.
Prononciation
- France : écouter « fartá [farˈta] »
Références
- « fartá », dans Kotapedia