farinièr
: farinier
Étymologie
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | farinièr \faɾiˈnjɛ\ |
farinièrs \faɾiˈnjɛs\ |
| Féminin | farinièra \faɾiˈnjɛ.ɾo̞\ |
farinièras \faɾiˈnjɛ.ɾo̞s\ |
farinièr [faɾiˈnjɛ] (graphie normalisée)
- (Languedocien) Relatif à la farine, qui sert à la farine.
Variantes
Variantes dialectales
- farinier (provençal)
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| farinièr \faɾiˈnjɛ\ |
farinièrs \faɾiˈnjɛs\ |
farinièr [faɾiˈnjɛ] (graphie normalisée) masculin
- (Languedocien) Farinier, marchant de farine.
- (Languedocien) Garçon meunier.
- (Languedocien) Hanche d’un moulin à farine.
- (Languedocien) Endroit où l’on blute la farine et où l’on pétrit le pain, boulangerie.
Variantes
Variantes dialectales
- farinier (provençal)
Dérivés
Vocabulaire apparenté par le sens
- 2 : farinèl
- 3 : farneiron
- 4 : pastièra
Dérivés dans d’autres langues
- Français : Farnier
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2