facetus
Espéranto
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe faceti | |
|---|---|
| Conditionnel | facetus |
facetus \fa.ˈt͡se.tus\
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « facetus [Prononciation ?] »
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | facetus | facetă | facetum | facetī | facetae | facetă |
| Vocatif | facete | facetă | facetum | facetī | facetae | facetă |
| Accusatif | facetum | facetăm | facetum | facetōs | facetās | facetă |
| Génitif | facetī | facetae | facetī | facetōrŭm | facetārŭm | facetōrŭm |
| Datif | facetō | facetae | facetō | facetīs | facetīs | facetīs |
| Ablatif | facetō | facetā | facetō | facetīs | facetīs | facetīs |
facetus \Prononciation ?\
- Élégant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Spirituel, plaisant.
vir facetus atque magnificus.
— (Plaute, Mostellaria 2, 2, 84)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Dérivés
Références
- « facetus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Michel Bréal et Anatole Bailly, Dictionnaire étymologique latin, Hachette, Paris, 1885 → consulter cet ouvrage
- [2] « facetus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage