expostulatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de expostulo, dérivé de expostulatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | expostulatŭs | expostulatūs |
| Vocatif | expostulatŭs | expostulatūs |
| Accusatif | expostulatum | expostulatūs |
| Génitif | expostulatūs | expostulatuum |
| Datif | expostulatūi ou expostulatū |
expostulatibus |
| Ablatif | expostulatū | expostulatibus |
expostulatus \Prononciation ?\ masculin
- Demande pressante, réclamation, plainte.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | expostulatus | expostulată | expostulatum | expostulatī | expostulatae | expostulată |
| Vocatif | expostulate | expostulată | expostulatum | expostulatī | expostulatae | expostulată |
| Accusatif | expostulatum | expostulatăm | expostulatum | expostulatōs | expostulatās | expostulată |
| Génitif | expostulatī | expostulatae | expostulatī | expostulatōrŭm | expostulatārŭm | expostulatōrŭm |
| Datif | expostulatō | expostulatae | expostulatō | expostulatīs | expostulatīs | expostulatīs |
| Ablatif | expostulatō | expostulatā | expostulatō | expostulatīs | expostulatīs | expostulatīs |
expostulatus \Prononciation ?\
Références
- « expostulatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage