expergitus
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | expergitus | expergită | expergitum | expergitī | expergitae | expergită |
| Vocatif | expergite | expergită | expergitum | expergitī | expergitae | expergită |
| Accusatif | expergitum | expergităm | expergitum | expergitōs | expergitās | expergită |
| Génitif | expergitī | expergitae | expergitī | expergitōrŭm | expergitārŭm | expergitōrŭm |
| Datif | expergitō | expergitae | expergitō | expergitīs | expergitīs | expergitīs |
| Ablatif | expergitō | expergitā | expergitō | expergitīs | expergitīs | expergitīs |
expergitus \Prononciation ?\
- Participe passé de expergo.
Références
- « expergitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage