exorbitans
Français
Forme d’adjectif
exorbitans \ɛɡ.zɔʁ.bi.tɑ̃\
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien pluriel de exorbitant.
- Chosroès, n’ignorant ni ces craintes ni cette haine, gouverna ses nouveaux sujets avec un sceptre de fer ; et, comme s’il se fût défié de la stabilité de son pouvoir, il épuisa leurs richesses par des tributs exorbitans et par des rapines arbitraires [...] — (Edward Gibbon, Histoire de la décadence et de la chute de l'Empire romain, tome 8, 1819, page 435)
 
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | exorbitans | exorbitans | exorbitans | exorbitantēs | exorbitantēs | exorbitantia | 
| Vocatif | exorbitans | exorbitans | exorbitans | exorbitantēs | exorbitantēs | exorbitantia | 
| Accusatif | exorbitantem | exorbitantem | exorbitans | exorbitantēs | exorbitantēs | exorbitantia | 
| Génitif | exorbitantis | exorbitantis | exorbitantis | exorbitantium | exorbitantium | exorbitantium | 
| Datif | exorbitantī | exorbitantī | exorbitantī | exorbitantibus | exorbitantibus | exorbitantibus | 
| Ablatif | exorbitantī | exorbitantī | exorbitantī | exorbitantibus | exorbitantibus | exorbitantibus | 
exorbitans \Prononciation ?\
- Participe présent de exorbito.