exitus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | exitŭs | exitūs | 
| Vocatif | exitŭs | exitūs | 
| Accusatif | exitum | exitūs | 
| Génitif | exitūs | exituum | 
| Datif | exitūi ou exitū | exitibus | 
| Ablatif | exitū | exitibus | 
exitus \ˈek.si.tus\ masculin
- Sortie.
- Mort.
- Résultat, issue, aboutissement.
- (Grammaire) Désinence, terminaison.
Synonymes
Dérivés dans d’autres langues
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | exitus | exită | exitum | exitī | exitae | exită | 
| Vocatif | exite | exită | exitum | exitī | exitae | exită | 
| Accusatif | exitum | exităm | exitum | exitōs | exitās | exită | 
| Génitif | exitī | exitae | exitī | exitōrŭm | exitārŭm | exitōrŭm | 
| Datif | exitō | exitae | exitō | exitīs | exitīs | exitīs | 
| Ablatif | exitō | exitā | exitō | exitīs | exitīs | exitīs | 
exitus \Prononciation ?\
- Participe passé de exeo.
Références
- « exitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage