exercitativus
Latin
Étymologie
- Dérivé de exercitatus, avec le suffixe -ivus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | exercitativus | exercitativă | exercitativum | exercitativī | exercitativae | exercitativă |
| Vocatif | exercitative | exercitativă | exercitativum | exercitativī | exercitativae | exercitativă |
| Accusatif | exercitativum | exercitativăm | exercitativum | exercitativōs | exercitativās | exercitativă |
| Génitif | exercitativī | exercitativae | exercitativī | exercitativōrŭm | exercitativārŭm | exercitativōrŭm |
| Datif | exercitativō | exercitativae | exercitativō | exercitativīs | exercitativīs | exercitativīs |
| Ablatif | exercitativō | exercitativā | exercitativō | exercitativīs | exercitativīs | exercitativīs |
exercitativus \Prononciation ?\
Références
- « exercitativus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « exercitativus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage