excommunicatrice
Français
Étymologie
- (Date à préciser) Du latin excommunicatrix.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| excommunicatrice | excommunicatrices | 
| \ɛks.kɔ.my.ni.ka.tʁis\ | |
excommunicatrice \ɛks.kɔ.my.ni.ka.tʁis\ féminin (pour un homme, on dit : excommunicateur)
- Celle qui excommunie.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Traductions
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | excommunicateur \ɛks.kɔ.my.ni.ka.tœʁ\ | excommunicateurs \ɛks.kɔ.my.ni.ka.tœʁ\ | 
| Féminin | excommunicatrice \ɛks.kɔ.my.ni.ka.tʁis\ | excommunicatrices \ɛks.kɔ.my.ni.ka.tʁis\ | 
excommunicatrice \ɛks.kɔ.my.ni.ka.tʁis\
- Féminin singulier de excommunicateur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Prononciation
- La prononciation \ɛks.kɔ.my.ni.ka.tʁis\ rime avec les mots qui finissent en \is\.
Latin
Forme de nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | excommūnicātrīx | excommūnicātrīcēs | 
| Vocatif | excommūnicātrīx | excommūnicātrīcēs | 
| Accusatif | excommūnicātrīcem | excommūnicātrīcēs | 
| Génitif | excommūnicātrīcis | excommūnicātrīcum | 
| Datif | excommūnicātrīcī | excommūnicātrīcibus | 
| Ablatif | excommūnicātrīcĕ | excommūnicātrīcibus | 
excommūnicātrīcĕ \ɛk.skɔm.muː.nɪ.kaːˈtriː.kɛ\ féminin
- Ablatif singulier de excommunicatrix.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)