erven
Forme de verbe
erven \ˈɛr̩.vɛn\
- Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe erviñ.
Néerlandais
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | erf | erfde |
| jij | erft | |
| hij, zij, het | erft | |
| wij | erven | erfden |
| jullie | erven | |
| zij | erven | |
| u | erft | erfde |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | ervend | geërfd |
erven \Prononciation ?\ intransitif ou transitif
Synonymes
- hériter quelque chose de quelqu’un
Dérivés
- aanerven
- beërven
- erfafscheiding
- erfbeplanting
- erfdeel
- erfdienstbaarheid
- erfdochter
- erfelijk
- erfenis
- erffactor
- erfgename
- erfgerechtigd
- erfgoed
- erfgooier
- erfhuis
- erfland
- erflater
- erflating
- erfoom
- erfopvolger
- erfopvolging
- erfpacht
- erfrecht
- erfrente
- erfscheiding
- erfschuld
- erfstadhouder
- erfstelling
- erfstuk
- erftante
- erfvijand
- erfwet
- erfwoord
- erfzonde
- onterven
- overerven
- vererven
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 97,9 % des Flamands,
- 98,1 % des Néerlandais.
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « erven [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]