erratus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | erratŭs | erratūs | 
| Vocatif | erratŭs | erratūs | 
| Accusatif | erratum | erratūs | 
| Génitif | erratūs | erratuum | 
| Datif | erratūi ou erratū | erratibus | 
| Ablatif | erratū | erratibus | 
erratus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | erratus | errată | erratum | erratī | erratae | errată | 
| Vocatif | errate | errată | erratum | erratī | erratae | errată | 
| Accusatif | erratum | erratăm | erratum | erratōs | erratās | errată | 
| Génitif | erratī | erratae | erratī | erratōrŭm | erratārŭm | erratōrŭm | 
| Datif | erratō | erratae | erratō | erratīs | erratīs | erratīs | 
| Ablatif | erratō | erratā | erratō | erratīs | erratīs | erratīs | 
erratus \Prononciation ?\
- Participe passé de erro.
Références
- « erratus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage