erogatorium
Latin
Étymologie
- Substantivation de l’adjectif erogatorius. Dérivé de erogatum (« dépenser »), avec le suffixe -orium.
 
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | erogatorium | erogatoria | 
| Vocatif | erogatorium | erogatoria | 
| Accusatif | erogatorium | erogatoria | 
| Génitif | erogatoriī | erogatoriōrum | 
| Datif | erogatoriō | erogatoriīs | 
| Ablatif | erogatoriō | erogatoriīs | 
erogatorium neutre \Prononciation ?\
Forme d’adjectif
erogatorium \Prononciation ?\
- nominatif neutre singulier de erogatorius.
 - vocatif neutre singulier de erogatorius.
 - accusatif masculin et neutre singulier de erogatorius.
 
Références
- « erogatorium », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage