erná

Étymologie

Dérivé de erna (« cohue, foule »).

Verbe

Personne Présent Passé Futur
1re du sing. erná ernayá ernatá
2e du sing. ernal ernayal ernatal
3e du sing. ernar ernayar ernatar
1re du plur. ernat ernayat ernatat
2e du plur. ernac ernayac ernatac
3e du plur. ernad ernayad ernatad
4e du plur. ernav ernayav ernatav
voir Conjugaison en kotava

erná \ɛrˈna\ ou \erˈna\ intransitif

  1. Être en foule, se presser.

Prononciation

Anagrammes

Références

  • « erná », dans Kotapedia