erma
Italien
Étymologie
- Du grec ancien ἑρμαῖ.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| erma \Prononciation ?\ |
erme \Prononciation ?\ |
erma \Prononciation ?\ féminin
- (Antiquité, Sculpture) Hermès, gaine portant une tête de Mercure.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- erma sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Portugais
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | ermo | ermos |
| Féminin | erma | ermas |
erma \ˈeɾ.mɐ\ (Lisbonne) \ˈeɾ.mə\ (São Paulo)
- Féminin singulier de ermo.