erinus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἐρινός, erinós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | erinus | erină | erinum | erinī | erinae | erină |
| Vocatif | erine | erină | erinum | erinī | erinae | erină |
| Accusatif | erinum | erinăm | erinum | erinōs | erinās | erină |
| Génitif | erinī | erinae | erinī | erinōrŭm | erinārŭm | erinōrŭm |
| Datif | erinō | erinae | erinō | erinīs | erinīs | erinīs |
| Ablatif | erinō | erinā | erinō | erinīs | erinīs | erinīs |
erinus \Prononciation ?\
- (Botanique) De figuier sauvage.
Références
- « erinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage