eremita
Espagnol
Étymologie
- Du latin eremita.
Nom commun
eremita \Prononciation ?\ masculin et féminin identiques
Italien
Étymologie
- Du latin eremita.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | eremita \e.re.ˈmi.ta\ |
eremiti \e.re.ˈmi.ti\ |
| Féminin | eremite \e.re.ˈmi.te\ |
eremita \e.re.ˈmi.ta\ masculin et féminin identiques
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « eremita [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | eremită | eremitae |
| Vocatif | eremită | eremitae |
| Accusatif | eremităm | eremitās |
| Génitif | eremitae | eremitārŭm |
| Datif | eremitae | eremitīs |
| Ablatif | eremitā | eremitīs |
eremita \Prononciation ?\ masculin
Synonymes
Dérivés
- eremiticus (« érémitique, d'ermite »)
- eremitis (« en ermite »)
Références
- « eremita », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage