erbugá
Étymologie
- Dérivé de erba (« argent »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | erbugá | erbugayá | erbugatá |
| 2e du sing. | erbugal | erbugayal | erbugatal |
| 3e du sing. | erbugar | erbugayar | erbugatar |
| 1re du plur. | erbugat | erbugayat | erbugatat |
| 2e du plur. | erbugac | erbugayac | erbugatac |
| 3e du plur. | erbugad | erbugayad | erbugatad |
| 4e du plur. | erbugav | erbugayav | erbugatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
erbugá \ɛrbuˈga\ ou \erbuˈga\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « erbugá [ɛrbuˈga] »
Références
- « erbugá », dans Kotapedia