erbá
Étymologie
- Dérivé de erba (« argent »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | erbá | erbayá | erbatá |
| 2e du sing. | erbal | erbayal | erbatal |
| 3e du sing. | erbar | erbayar | erbatar |
| 1re du plur. | erbat | erbayat | erbatat |
| 2e du plur. | erbac | erbayac | erbatac |
| 3e du plur. | erbad | erbayad | erbatad |
| 4e du plur. | erbav | erbayav | erbatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
erbá \ɛrˈba\ ou \erˈba\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « erbá [ɛrˈba] »
Anagrammes
Références
- « erbá », dans Kotapedia