erő
Étymologie
- Du proto-turc.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | erő | erők |
| Accusatif | erőt | erőket |
| Datif | erőnek | erőknek |
| Instrumental | erővel | erőkkel |
| Causal-final | erőért | erőkért |
| Translatif | erővé | erőkké |
| Terminatif | erőig | erőkig |
| Essif formel | erőként | erőkként |
| Essif modal | - | - |
| Inessif | erőben | erőkben |
| Superessif | erőn | erőken |
| Adessif | erőnél | erőknél |
| Illatif | erőbe | erőkbe |
| Sublatif | erőre | erőkre |
| Allatif | erőhöz | erőkhöz |
| Élatif | erőből | erőkből |
| Délatif | erőről | erőkről |
| Ablatif | erőtől | erőktől |
| Possessif non-attributif singulier | erőé | erőké |
| Possessif non-attributif pluriel | erőéi | erőkéi |
| Personne | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Première personne du singulier | erőm | erőim |
| Deuxième personne du singulier | erőd | erőid |
| Troisième personne du singulier | erője | erői |
| Première personne du pluriel | erőnk | erőink |
| Deuxième personne du pluriel | erőtök | erőitek |
| Troisième personne du pluriel | erőjük | erőik |
Note : Les formes possessives ereje et erejük existent également, alternativement à respectivement erője et erőjük.
erő \ɛ.røː\ (pluriel erők \ɛ.røːk\)
Dérivés
Prononciation
- Luxembourg : écouter « erő [Prononciation ?] » (bon niveau)