eptagòn
Étymologie
- Du latin heptagonus (« qui a sept angles »), du grec ancien ἑπτάγωνος, heptagonos (« qui a sept angles »).
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| eptagòn \et.ta.ˈɤɔn\ | eptagòns \et.ta.ˈɤɔns\ | 
eptagòn \et.ta.ˈɤɔn\ masculin (graphie normalisée)
Hyperonymes
Hyponymes
- eptagòn regular
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari scientific francés-occitan - Matematica-Informatica-Fisica-Tecnologia-Quimia (Lengadocian e Provençau), NERTA Edicion, 2014, ISBN 978-2-9549771-0-2