ensenhant
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| ensenhant \enseˈɲant\ |
ensenhants \enseˈɲants\ |
ensenhant \enseˈɲant\ (graphie normalisée) masculin (pour une femme, on dit : ensenhanta)
- (Éducation) Enseignant.
Synonymes
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | ensenhant \enseˈɲant\ |
ensenhants \enseˈɲant͡s\ |
| Féminin | ensenhanta \enseˈɲan.to̞\ |
ensenhantas \enseˈɲan.to̞s\ |
ensenhant \enseˈɲant\ (graphie normalisée) masculin (pour une femme, on dit : ensenhanta)
Variantes orthographiques
- ensignant [1] (graphie mistralienne)
Vocabulaire apparenté par le sens
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879