encliticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἐγκλιτικός, enklitikos, latinisé en inclinativus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | encliticus | enclitică | encliticum | encliticī | encliticae | enclitică |
| Vocatif | enclitice | enclitică | encliticum | encliticī | encliticae | enclitică |
| Accusatif | encliticum | encliticăm | encliticum | encliticōs | encliticās | enclitică |
| Génitif | encliticī | encliticae | encliticī | encliticōrŭm | encliticārŭm | encliticōrŭm |
| Datif | encliticō | encliticae | encliticō | encliticīs | encliticīs | encliticīs |
| Ablatif | encliticō | encliticā | encliticō | encliticīs | encliticīs | encliticīs |
encliticus \Prononciation ?\
- (Grammaire) Enclitique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « encliticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage