emissicius

Latin

Étymologie

Dérivé de emissus, avec le suffixe -icius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif emissicius emissiciă emissicium emissiciī emissiciae emissiciă
Vocatif emissicie emissiciă emissicium emissiciī emissiciae emissiciă
Accusatif emissicium emissiciăm emissicium emissiciōs emissiciās emissiciă
Génitif emissiciī emissiciae emissiciī emissiciōrŭm emissiciārŭm emissiciōrŭm
Datif emissiciō emissiciae emissiciō emissiciīs emissiciīs emissiciīs
Ablatif emissiciō emissiciā emissiciō emissiciīs emissiciīs emissiciīs

emissicius \Prononciation ?\

  1. Qu'on envoie à la découverte.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Qui furète, qui espionne.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références