emissicius
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | emissicius | emissiciă | emissicium | emissiciī | emissiciae | emissiciă |
| Vocatif | emissicie | emissiciă | emissicium | emissiciī | emissiciae | emissiciă |
| Accusatif | emissicium | emissiciăm | emissicium | emissiciōs | emissiciās | emissiciă |
| Génitif | emissiciī | emissiciae | emissiciī | emissiciōrŭm | emissiciārŭm | emissiciōrŭm |
| Datif | emissiciō | emissiciae | emissiciō | emissiciīs | emissiciīs | emissiciīs |
| Ablatif | emissiciō | emissiciā | emissiciō | emissiciīs | emissiciīs | emissiciīs |
emissicius \Prononciation ?\
- Qu'on envoie à la découverte.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Qui furète, qui espionne.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « emissicius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage