ementiticius
Latin
Étymologie
- Dérivé de ementitus, avec le suffixe -icius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ementiticius | ementiticiă | ementiticium | ementiticiī | ementiticiae | ementiticiă |
| Vocatif | ementiticie | ementiticiă | ementiticium | ementiticiī | ementiticiae | ementiticiă |
| Accusatif | ementiticium | ementiticiăm | ementiticium | ementiticiōs | ementiticiās | ementiticiă |
| Génitif | ementiticiī | ementiticiae | ementiticiī | ementiticiōrŭm | ementiticiārŭm | ementiticiōrŭm |
| Datif | ementiticiō | ementiticiae | ementiticiō | ementiticiīs | ementiticiīs | ementiticiīs |
| Ablatif | ementiticiō | ementiticiā | ementiticiō | ementiticiīs | ementiticiīs | ementiticiīs |
ementiticius \Prononciation ?\
Références
- « ementiticius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage