ejectus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | ejectŭs | ejectūs | 
| Vocatif | ejectŭs | ejectūs | 
| Accusatif | ejectum | ejectūs | 
| Génitif | ejectūs | ejectuum | 
| Datif | ejectūi ou ejectū | ejectibus | 
| Ablatif | ejectū | ejectibus | 
ejectus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ejectus | ejectă | ejectum | ejectī | ejectae | ejectă | 
| Vocatif | ejecte | ejectă | ejectum | ejectī | ejectae | ejectă | 
| Accusatif | ejectum | ejectăm | ejectum | ejectōs | ejectās | ejectă | 
| Génitif | ejectī | ejectae | ejectī | ejectōrŭm | ejectārŭm | ejectōrŭm | 
| Datif | ejectō | ejectae | ejectō | ejectīs | ejectīs | ejectīs | 
| Ablatif | ejectō | ejectā | ejectō | ejectīs | ejectīs | ejectīs | 
ejectus \Prononciation ?\
- Participe passé de ejicio.
Références
- « ejectus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage