egregius
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | egregius | egregiă | egregium | egregiī | egregiae | egregiă |
| Vocatif | egregie | egregiă | egregium | egregiī | egregiae | egregiă |
| Accusatif | egregium | egregiăm | egregium | egregiōs | egregiās | egregiă |
| Génitif | egregiī | egregiae | egregiī | egregiōrŭm | egregiārŭm | egregiōrŭm |
| Datif | egregiō | egregiae | egregiō | egregiīs | egregiīs | egregiīs |
| Ablatif | egregiō | egregiā | egregiō | egregiīs | egregiīs | egregiīs |
egregius \Prononciation ?\
- Égrège, choisi, distingué, remarquable.
in procuratione civitatis, egregius
— (Cicéron. de Or. 1, 49, 215)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « egregius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage