effectrice
Français
Étymologie
- (Date à préciser) Du latin effectrix.
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | effecteur \ɛ.fɛk.tœʁ\ |
effecteurs \ɛ.fɛk.tœʁ\ |
| Féminin | effectrice \ɛ.fɛk.tʁis\ |
effectrices \ɛ.fɛk.tʁis\ |
effectrice \ɛ.fɛk.tʁis\
Prononciation
- La prononciation \ɛ.fɛk.tʁis\ rime avec les mots qui finissent en \is\.
Références
- « effectrice », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage
Latin
Forme de nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | effectrix | effectricēs |
| Vocatif | effectrix | effectricēs |
| Accusatif | effectricem | effectricēs |
| Génitif | effectricis | effectricum |
| Datif | effectricī | effectricibus |
| Ablatif | effectricĕ | effectricibus |
effectrice \efˈfek.triːke\ féminin