eclecticus
Latin
Étymologie
- (Néo-latin) Du grec ancien ἐκλεκτικός, eklektikos (« sélectif »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | eclecticus | eclectică | eclecticum | eclecticī | eclecticae | eclectică |
| Vocatif | eclectice | eclectică | eclecticum | eclecticī | eclecticae | eclectică |
| Accusatif | eclecticum | eclecticăm | eclecticum | eclecticōs | eclecticās | eclectică |
| Génitif | eclecticī | eclecticae | eclecticī | eclecticōrŭm | eclecticārŭm | eclecticōrŭm |
| Datif | eclecticō | eclecticae | eclecticō | eclecticīs | eclecticīs | eclecticīs |
| Ablatif | eclecticō | eclecticā | eclecticō | eclecticīs | eclecticīs | eclecticīs |
eclecticus \Prononciation ?\
- Éclectique.
Sturmius in Physica sua eclectica, ubi de causa finali agit, sententiam meam retulisset inter Hypotheses, optarem et in epicrisi satis expendissit; haud dubie enim inde occasionem fuisset sumturus, multa pro argumenti praestantia et ubertate dicendi praeclara, et ad pietatem quoque profatura.
— (Leibnitz, De ipsa natura, 1698)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)