dzwonić

Polonais

Du vieux slave^[1] qui donne aussi le tchèque zvonit, le russe звонить, zvonit'.

Apparenté à zwać (« appeler »).

dzwonić \ʣ̑vɔ̃ɲiʨ̑\ imperfectif (perfectif : zadzwonić) (voir la conjugaison)

Sonner.
- Helena dzwoniła na próżno – nikt nie zareagował.
  La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Téléphoner, faire sonner le téléphone.
- Gdy zadzwonił telefon, wybuchła kłótnia o to, kto ma odebrać.
  La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Faire un bruit de cloche.
- A samochód toczył się niezgrabnie, chrzęścił i skrzypiał, dzwonił i kaszlał. — (Jerzy Broszkiewicz, Wielka, większa i największa, 1960)
  La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : dzwonić. (liste des auteurs et autrices)

↑ « dzwon », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927