duetto
Français
Étymologie
- (XVIIIe siècle) De l’italien duetto, diminutif de duo.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| duetto | duettos | 
| \dɥɛ.to\ | |
duetto \dɥɛ.to\ masculin
- (Musique) Petit duo.
- Le duetto entre Pamina et Papageno, dans la Flûte enchantée.
 
Apparentés étymologiques
Traductions
Prononciation
- Lausanne (Suisse) : écouter « duetto [Prononciation ?] »
Références
- « duetto », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage
Italien
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| duetto \du.ˈet.to\ | duetti \du.ˈet.ti\ | 
duetto \du.ˈet.to\ masculin
Voir aussi
- Duetto (disambigua) sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)